در فرآیندهای جوشکاری مقاومتی الکتریکی (ERW) اتصال دو سطح توسط حرارت و فشار همزمان انجام میگیرد. فلزات به دلیل مقاومت الکتریکی در اثر عبور جریان اکتریکی گرم شده و حتی به حالت ذوب نیز می رسند. اعمال جریان الکتریکی با چگالی زیاد در زمانهای کوتاه باعث به حالت خمیری در آمدن (قبل از ذوب) قطعه مورد جوشکاری می گردد و اعمال نیروی فشار در زمانهای قبل و حین عبور جریان الکتریکی پیوسته را تضمین نموده و در زمان گرم شدن قطعه باعث فورج شدن محل جوشکاری می شود. این فشار بعد از قطع جریان برق هم ادامه داشته و به فورج شدن و سپس خنک شدن محل جوشکاری کمک می کند. دمای بیشینه ای که در این فرآیندها قابل دسترسی است معمولا بالاتر از نقطه ذوب فلز پایه می باشد.

فرآیند جوشکاری قوسی می باشد که در آن یک یا چند قوس بین الکترود فلزی لخت یا الکترودها (سیم جوش تو پر) و حوضچه جوش وجود دارد. قوس و فلز مذاب توسط بستری از روانساز دانه یا پودر جوش روی قطعات کار محافظت می شود. فرآیند بدون فشار و فلز پر کننده تولیدی توسط الکترود (سیم جوش) و گاهی از منبعی ضمیمه (سیم جوش، روانساز یا دانه های فلزی) تامین می شود. از آنجایی که قوس الکتریکی در این فرآیند جوشکاری، زیر پودر جوش مخفی می باشد، گاهی به این فرآیند جوشکاری، جوشکاری قوس مخفی نیز می گویند. در جوشکاری زیر پودری، انتهای سیم جوش یکسره در داخل توده انباشته روانساز، که منطقه یا اتصال مورد جوش را می پوشاند، قرار می گیرد. قوس توسط برخورد اکترود به سطح قطعه کار آغاز می گردد. سیم جوش های مورد استفاده در این فرآیند به جز سیم جوش های فولادی زنگ نزن، دارای روکش مسی می باشند. روکش مسی برای اطمینان از انتقال مناسب جریان الکتریسیته، کاهش سایش نازل ها و جلوگیری از زنگ زدگی و خوردگی سیم جوش به خصوص هنگام نگهداری از در انبار روی سیم جوش ها قرار می گیرد. سیم جوش های مورد استفاده در جوشکاری زیر پودری، بایستی دارای سطحی تمیز و عاری از هر نوع آلایندگی باشند. البته برخی سیم جوش های با قطر پایین را به منظور امکان تغذیه آنها از درون نازل و آسان شدن حرکت در مسیر هدایت سیم، با روغن های بدون هیدورژن چرب می کنند.